In de schaduw van het verleden, waar de pijn diep zat, dacht ik dat het leven een strijd was—een strijd die ik niet kon winnen. Van land naar land, met alles wat ik kende achtergelaten, maar mijn hoop niet; die bleef als een vlam in de nacht.

Nederland bood een thuis, een plek om te ademen, waar ik leerde dat overleven niet alles is en dat het leven meer is dan alleen maar doorgaan. Wat ik achterliet, draag ik nu met trots: de culturen, de verhalen, de levenswijsheid. Ik heb ze omarmd als mijn eigen kracht en zie nu de rijkdom die zij mij hebben gegeven.

De verschillen tussen waar ik vandaan kom en hier maken me sterker, completer. Als een brug tussen werelden koester ik elke nuance, elk verschil.

Als moeder, als student, als mens help ik wonden helen, geef ik mijn ziel ruimte om te groeien en vind ik het pad naar wie ik moet zijn.

Nu ben ik niet alleen een overlever, maar een coach, een gids die anderen leert dat de reis nooit stopt en dat je altijd opnieuw kunt beginnen.

Mijn verhaal is niet een van verlies, maar van kracht, van wederopstanding en van de zekerheid dat, waar je ook vandaan komt, je altijd opnieuw mag beginnen, altijd mag herontdekken.